Veilig weer thuis.

'Veilig weer thuis'. Dat zet me weer eens aan het denken wat 'thuis' eigenlijk is. Toen ik bijna 4 weken geleden hier uit HK wegging had ik het gevoel van huis weg te gaan. Aankomst in Nederland: welkom thuis. Ons heerlijke huis in Amstelveen, waar onze spullen staan, de fotoalbums, de winterkleren, mn laarzen en tweede helft van mn schoenenverzameling, waar in de studeerkamer de administratie staat, je blindelings alles kan vinden, zelfs in de (georganiseerde) bende op zolder, waar de kat is, altijd tomatensoep op voorraad, mn eigen dekbedovertrekken...De tuin met de grote hortensia, ' mijn' berk in de voortuin, vrienden en familie just a phonecall away...da's thuis, ja.
Maar ook hier. We hadden een prachtige aanvliegroute boven een heel helder Honkong. Zie je ons zitten, neus bijna platgedrukt tegen het vliegtuigraampje? Enthousiast elkaar aanwijzen: kijk, Macau, en oh, wat een prachtig uitzicht! Daar, de grote Boeddah, Victoria Harbour, kijk, daar ongeveer staat ons huisje! Het gebouw waar laatst een grote radar op is geplaatst waar we bovenop hebben gestaan, de oude luchthaven, oh, we draaien, kijk dan, Disney!

Landing in Hongkong. Efficiënt. We waren snel het vliegtuig uit en stonden een half uur na landing met al onze bagage buiten, waar we blindelings de weg naar de taxi's weten.
Heet. Vochtig. Warme deken. Letterlijk, door de temperatuur en klamheid. Figuurlijk, want ook hier voelt het goed.
Ons eigen huisje, ha, lekker weer ons bed, de boeken in de kast - hee, de foto's staan anders. Beetje uitpakken, kopje koffie. Waar gaan we eten? Daar natuurlijk. Ons favoriete restaurant met de lekkerste steaks in HongKong maar vooral een fantastisch uitzicht over de haven. Ze kennen ons inmiddels. We zitten buiten, drinken sparkling water, rosé voor meneer en een glas Malbec voor de dame.
Zo maken we samen nieuwe tradities. Nog een bitterballetje op Schiphol voor we aan boord gaan, hier eten als we zijn aangekomen.

We kijken elkaar aan, het is 8 uur, de lichtshow begint. We genieten. Van de stad, van elkaar.
Ook dit is thuis.

Het is midden in de nacht. Half 4 in HongKong, half 10 savonds in Nederland. Ik heb net een uur of 5 geslapen, lag al een uur wakker, ben, onverstandig, toch maar even opgestaan. In een keer door dit stukje geschreven. Wordt het er een die ik morgenochtend weer wis? Ach nee, het is goed. Ook dit is me vertrouwd, het gevoel van in geen enkele tijdszone thuishoren, moe en hongerig op tijden dat het EN hier, EN in NL niet klopt. Ontheemd in de tijd en toch zo helemaal thuis.
Zowel in Nederland als hier. En op reis, op andere plekjes. Als je jezelf maar bij je hebt. En liefst ook je lief.