anniversary

 

Of we dat ook even goed gedaan hebben, 4 jaar geleden....!

 

 

HongKong

 

 

Oh jongens en wat was dat heerlijk zeg, terug in 'mijn' stadje!

 

Het was al een plan: ik zou in januari voor een dag of tien naar HongKong gaan. Vanuit Vancouver. Voor de leuk. Lekker met Ans op pad, beetje shoppen, aan de koffie...gewoon lekker HongKongen.

Maar toen kwam de operatie van Chiel, met alle narigheden daarna.

Wat vond ik het lastig dat ik er niet meteen heen kon vliegen...had het bijna gedaan. Gewoon om 11 uur smorgens beslissen dat je om 1400 in het vliegtuig zit. Maar t kon niet, niet meteen.

 

Dus zodra het kon, en oh, wat kwam het mooi uit met onze gewijzigde plannen, stapte ik wel in het vliegtuig en rende linea recta (ok, via de douche dan...) naar Ans...man, wat fijn om elkaar weer te zien! En alle verhalen over, en van, Chiel te horen. En flink bij te praten. Meestal met wat traantjes hier en daar.

Wat het allerbeste was, was dat op de dag dat ik aankwam, Chiel van de revalidatie arts het nieuws had gekregen dat het wel degelijk haalbaar was om weer te lopen. Misschien niet de marathon, en het kon ook wel even duren, en hij moet heel hard werken, maar wat een fijne boodschap!! Heel anders dan de arts in t andere ziekenhuis, die iets mompelde van dat hij dacht 'dat dit het wel was'...

 

En Chiel is er natuurlijk keihard tegenaan gegaan daar in dat revalidatieziekenhuis en kon elke dag weer wat vooruitgang melden. Op Ans haar blog kan je er alles over lezen, als je wil.

 

En het was superfijn om er weer te zijn. Het voelde zo vertrouwd. De mevrouw in de supermarkt kende me nog gewoon. Het was alleen raar dat ik naar een hotel moest lopen, in plaats van naar huis, aan t einde van de dag...

Ik heb het echt heerlijk gehad. Sowieso met Ans en Chiel, en de andere leden van de HongKong family, Jos en Jesse. Als zij er waren konden we met Chiel & rolstoel naar buiten komen en hebben dus heerlijk gegeten bij Woolomooloo en de thai op het pleintje, en gelunched als vanouds bij Spasso.

 

 

Andere dagen aten we lekker thuis, al dan niet zelf gekookt en/of gebakken door mij, of gehaald/meegebracht door Jesse van Kings Lodge.

Overdag ging ik of mee naar Chiel voor lunch in t ziekenhuis, en dan daarna met Ans door naar de marktjes of aan de koffie.

Of ik deed zelf dingen en heb oa gezellig gegeten met mn HongKong vriendinnen en andere kennissen, en mijn boodschappenlijstje afgewerkt. De kilo's kaas en koffie die mee gingen naar HK zijn omgeruild voor mooie en handige dingen van de Muji, tshirts en overhemden voor Jaap en ander leuk spul.(schoenen, make-upjes, milktea..)

 

 

 

Het was gewoon heel erg fijn om even bij Ans en Chiel te kunnen zijn, wat lekkers voor ze te bouwen, lekker te praten en te luisteren. Ook voor mij een warme deken liefies, dank je wel!xxx

 

Veel te snel was het weer tijd om te vertrekken en nu zit ik hier de jetlag te bevechten. Jaap, die vanmorgen weer is aangekomen in Amsterdam, doet een jetlagtukje.

 

Deze week nog in Nederland, daarna terug naar Vancouver om ons leven daar weer op te pakken. Zal wel even wennen zijn na 2 1/2 mnd 'elders'!

 

Gelukkig Nieuwjaar

Lieve vrienden en familie, een heel goed 2013 gewenst!

Wij zijn bijna zonder het te merken 2013 in gerold. De werkmannen waren dan wel klaar in ons Amstelveense huisje, maar ons eigen geklus nog niet. Dus werden er boekenkasten en buro's in elkaar geschroefd, dozen vol boeken en spullen van zolder gehaald, lampen opgehangen, stoeltjes weggegeven aan mensen die we daar een plezier mee deden en gelukkig was er ook tijd voor de kinderen, voor de rest van de familie, en voor geplande en spontane etentjes met vrienden.
Ook werden de reis-en-werkplannen zodanig aangepast dat we eind januari bij het vieren van de 88e verjaardag van Jaaps vader kunnen zijn.
Dat betekent voor Jaap een keer extra heen-en-weer vliegen, terwijl ik, in plaats van voor twee weken mee terug naar Vancouver te gaan, naar HongKong vlieg om Ans en Chiel te voorzien van handigs en lekkers, en een schouder, hart onder de riem en rolstoelduwhulp. Chiel heeft 3 weken geleden een tussenwervelschijf in zijn rug gebroken en is na zn operatie nog rolstoelgebonden - heel heftig allemaal.
Ans houdt ons bijna dagelijks op de hoogte via haar blog.
Ik heb enorm veel zin om hen beiden te zien en te kijken waar ik wat kan helpen - maar vooral om lekker bij te praten en aan de koffie en dimsum te gaan met Ans!