2010, het begin

Het is tien voor tien smorgens, op 1 januari 2010. Wat een prachtig jaar hebben wij afgesloten.
Gisteravond hebben we heerlijk gefeest en gelachen en gegeten en afgeteld en geproost en gezongen en hier en daar zelfs gedanst. Hoedjes op, toeters erbij, champagne in de hand. Met de boys, op onze vaste stek, met uitzicht over 'onze' Victoria Harbour, in onze nieuwe stad.
2009 is goed voor ons geweest. De bruiloft, onze move naar Hongkong. Aftasten hoe het hier zou zijn, zowel zakelijk als privé. Ieder voor zich, maar vooral ook wij samen.
En het gaat goed! Jaap is als een vis in het water in zijn werk en komt dagelijks thuis met verhalen, bijna altijd met een lach en verwondering over hoe anders het zaken doen hier is.
Ik heb het voorlopig heerlijk naar mijn zin als niet-werkende en CEO van ons doen en laten.(noem dat maar niet werken!!) Ik heb nieuwe mensen ontmoet, ben begonnen met het schrijven van twee blogs, kom toe aan 'mickey'dingen als lezen, taartjes bakken, schrijven en reisburo spelen. En wie weet, in 2010 nou ook eens aan die yoga :-)
We genieten van de mogelijkheden die het leven hier biedt, de zakelijke reizen die we soms samen kunnen maken, de privéreizen naar prachtige plekjes, deze stad met z'n vele, vele gezichten en verleidingen, het lekkere eten :-) (variërend van de goedkope en heerlijke ' flied lice' om de hoek tot en met de sterrenrestaurants een hoek verder...!), en van het samen zijn. Gewoon lekker thuis, op de bank, dvdtje, bakkie, goed gesprek of lekker dollen - we passen.
En kijken er naar uit van 2010 een minstens zo goed, zij het misschien net 'effe' minder turbulent, jaar van te maken.

Vanuit HongKong wensen wij iedereen een heel goed 2010!

De boys in HongKong

in het trammetje

kerstlunch op kantoor

uitleg over Jaaps werk

Jaap trots!

2e kerstdag naar buddah(kijk goed tussen de jongens door naar buiten)

3e kerstdag naar Lamma...

...for lunch

4e kerstdag boerenkool! (Thank you Ilse!)

Kerstvakantie

Jaap en ik beiden weer thuis in ons gezellige HongKongKersthuisje, GeertJan en Jeroen zijn hier (de zoon van Jaap met een vriend), heel erg druk op straat, rijen voor de deuren van de luxewinkels (!), overal kerstversiering, het huisje ruikt lekker omdat ik een aanval van knusse bakkerigheid heb en er dus dagelijks wel wat lekkers in de oven staat, berichten en foto's van familie en vrienden met prachtige winterse sneeuwplaatjes (ik wil boerenkool!!!), leuke dingen doen met de jongens, Jaap ook wat meer thuis, he wat gezellig allemaal!!!

Fijne dagen voor iedereen!

Australie!!

Terwijl Jaap hard aan het werk is en van meeting naar meeting rent om al het werk in 4 dagen Apeldoorn gepropt te krijgen, ben ik een weekje in Australie!
Eerst 4 dagen in Nelson Bay, een slaperig kustplaatsje waar de dolfijnen en de haaien gezellig gezamelijk in de baai zwemmen. Vriendinnetje Debbie, de Australische die in Parijs woont, is hier op bezoek bij haar moeder - en we hebben gezellig geshopt,enorm bijgekletst, wijntourtje, gegeten en gezwommen - maar niet in t water als het bewolkt is want dan zijn de haaien er ook.
Gister ben ik in een minivliegtuig terug naar Sydney gevlogen om hier nog 3 dagen met mezelf op stap te gaan, shoppen, beetje cultuur, lekker eten en theater. Gisteravond ben ik naar de musical Mama Mia geweest - wat wordt je daar toch vrolijk van!
Vanavond staat musical 'Wicked' op het menu, en morgen...een kerstvoorstelling in the Sydney Opera House!!!




He, heerlijk.

ja maar, wanneer dan?

Ik heb het me al vaker afgevraagd. Met name met oud en nieuw, als je je in een andere tijdszone bevindt dan thuis. Wanneer is het dan nieuwjaar? Als het middernacht is daar waar je bent? Of in Nederland? Of gewoon de hele tijd dat het 'ergens op de wereld' nieuwjaar is?
Kijk, dat dillema heb ik vandaag natuurlijk ook. Wanneer is een mens jarig? Was dat gister om middernacht in HongKong? Of pas 2 uur en 13 minuten geleden, toen het in Nederland 2 december werd? Ik ben tenslotte in Nederland geboren. Of ben je pas echt jarig als het je geboortetijd is geweest? Maar in welk land dan? Hihi. Wij zijn het vanaf middernacht hier al aan het vieren, met een drankje, kussen en k'dootjes. Of eigenlijk al langer, met koffie en appeltaart afgelopen zondag voor de nieuwe nederlandse vriendjes en vriendinnetjes, en alvast kaartjes en chatten van/met vriendinnen gister. Eigenlijk moet ik ook een balans gaan opmaken. Dat schijnt zo te horen als je 40 wordt. In het kort: Life is good.
En ik zeg: Happy New Year to me!

blauwbil

Hebben jullie dat nou ook?
Dat je morgens in bed lekker nog even wat onzin ligt te kletsen met je hubby en dat er dan ineens, out of the blue, een gedichtje van heel lang geleden bovenkomt?
Ik heb er wel een paar die aan de oppervlakte liggen. Annie M.G.Schmidt's 'ik ben lekker stout' bijvoorbeeld.(ik wil niet meer, ik wil niet meer, ik wil geen handjes geven. Ik wil niet zeggen ja mevrouw en ja meneer, nee, nooit meer van mn leven! Ik hou mn handjes op mn rug en ik zeg lekker niks terug. En als ze doen wat ik niet wil, dan zeg ik bil!)
Tsja. Je kan het maar hebben.
Nee, vanmorgen lag ik me zorgen te maken of ik niet vannacht om middernacht zou verschrompelen. Je weet wel, 40 worden enzo.
En plots, van heel diep ergens uit mn geheugen, kwam daar zomaar een couplet uit een gedicht van Cees Buddingh. De blauwbilgorgel.

Hier is het in het geheel. Gewoon, omdat het een gek gedicht is. En omdat het eigenlijk nog gekker is dat ik mij zomaar het verschrompel-couplet kon herinneren. Hoewel dat gecombineerde project van tekenen en Nederlands in 3 vwo, lang geleden, daar waarschijnlijk ook wat mee te maken had. En omdat ik hoop dat dit soort gekte niet ineens over is, als je 40 wordt.


de blauwbilgorgel

Ik ben de blauwbilgorgel,
Mijn vader was een porgel.
Mijn moeder was een porulan,
Daar komen vreemde kind’ren van.
Raban! Raban! Raban!

Ik ben de blauwbilgorgel,
Ik lust alleen maar korgel,
Behalve als de nachtuil krijst,
Dan eet ik riep en rimmelrijst.
Rabijst! Rabijst! Rabijst!

Ik ben de blauwbilgorgel,
Als ik niet wok of worgel,
Dan lig ik languit in de zon
En knoester met mijn knezidon.
Rabon! Rabon! Rabon!

Ik ben de blauwbilgorgel,
Eens sterf ik aan de schorgel,
En schrompel als een kriks ineen
En word een blauwe kiezelsteen.
Ga heen! Ga heen! Ga heen!

Cees Buddingh (1918-1985)

hollandse plaatjes

Donderdagavond was ik samen met Jaap naar de film.
Een Nederlandse film.

In het kader van het HongKong Lesbian and Gay film festival draaide hier de film "voor een verloren soldaat" naar het boek van Rudi van Dantzig (de choreograaf). Het boek heb ik gelezen, het ballet heb ik gezien, maar de film kende ik niet. Een paar weken geleden viel mijn oog toevallig op een aankondiging ervan, waarschijnlijk omdat de Nederlandse titel opviel tussen al het Chinees en Engels waar mn hersenen inmiddels zo aan gewend zijn.
En wat was het de moeite waard, het was een prachtige film! Wij kunnen dat in Nederland toch goed, films maken over de tweede wereldoorlog.
Deze film vertelt het verhaal van de jongen Jeroen, die eind 1944 door zijn moeder naar Friesland wordt gestuurd omdat er in Amsterdam niet genoeg te eten is. Hij komt terecht in een Fries vissersgezin. (met een prachtige rol van de voor mij onbekende Freark Smink als vader van het gastgezin). Na de bevrijding krijgt hij een innige vriendschap die uitmondt in een relatie met een Canadese soldaat. Het verhaal is respectvol verfilmd, het verhaal van een eerste liefde. En de beelden en de belichting zijn erg mooi. We hebben vooral genoten van de beelden van het landschap, het IJsselmeer, het licht, kleine stukjes Amsterdam en de klinkertjes op straat in het Friese dorp.
En we hebben, eerlijk is eerlijk, ook erg gegrinnikt om de bar slechte Engelse vertaling in de ondertiteling. Jammer, het halve verhaal ging daardoor voor de rest van de zaal verloren... Wij konden gelukkig bijna alles verstaan - behalve het Fries :-).
Voor mij zat er extra plezier in: de film begint met beelden van repetities van het Nationaal Ballet die het ballet 'voor een verloren soldaat' repeteren onder leiding van de inmiddels volwassen 'Jeroen' uit het verhaal (het boek van Rudi van Dantzig is autobigrafisch).
Plezier 1): ik hou van ballet.
Plezier 2): De volwassen Jeroen wordt gespeeld door Jeroen Krabbe. En op hem ben ik natuurlijk al mijn hele leven verliefd.

Ochtendritueel

Ik geniet er elke dag weer van. Het ochtendritueel.

Samen opstaan, Jaap zich klaarmaken voor werk en ik zorg voor een ontbijtje.(met zelfgebouwde cruesli, hoe huiselijk!) Even rustig zitten, soms komen tot het gesprek waar de hersenen de avond ervoor te moe voor waren.
Jaap vertrekt naar kantoor en ik heb de dag voor mezelf. En die begint, oh zo luxe, met een uurtje in mn hoekje op de bank en CSI New York kijken. Met een kopje 'vieze thee'*. Wat een luxe!! En wat een verschil met toen ik nog werkte, zeker met de beginjaren waarin ik heel veel vroege diensten heb gelopen, omdat ik savonds nog allemaal dingen deed.
Nee, dit is een stuk beter!
Soms wordt het ochtendritueel ietwat verstoord.
Dan is de CSI een herhaling....


* 'vieze' thee...Je kent ze vast, die zakjes met allerlei verschillende oploskoffies. Hier verkopen ze ook oplosthee. Met suiker en melk. Ik had het al in de supermarkt gezien toen we hier een jaar geleden huisjes keken en het moest natuurlijk geproefd worden. Dus heb ik, in onze eerste week, doosje gekocht. Met zakjes erin, gevuld met een poedertje, dat, gemengd met heet water, een kop 'milktea' wordt. Mijn antwoord op de vraag van Jaap : "is het wat?" was: Ja..'t is vies, maar toch ook lekker.(sterk, zoet, en met een bepaald smaakje waarvan ik me herinner dat ik het als kind echt niet lekker vond, de smaak van houdbare melk)
Zo komt de vieze thee aan zn naam. En wij aan onze eigen taal samen. En ik aan mn kopje lekkere vieze thee...

Winter in HongKong

De afgelopen week is het ongewoon koud geweest in HongKong voor de tijd van het jaar. Mensen die het kunnen weten hebben ons allemaal verteld dat het normaal pas na kerst 'zo koud' wordt.
Let wel, we hebben het hier over een temperatuur van tussen de 10 en de 15 graden!!Wij wapenen ons met een shirt met lange mouwen, dun jasje, lang vest en/of pashminasjaal en amuseren ons met het kijken naar onze stadsgenoten, warm in gepakt in hun donsjassen met bontkragen, lange sjaals, warme mutsen en in sommige gevallen inclusief handschoenen.
De overheden doen ook hun best iedereen zo goed mogelijk in te lichten en warm te houden....onderstaande plaatjes geleend van Ans!




(als je op Ans haar blog op de foto klikt, wordt-ie groter. Bij mij niet. Zij is duidelijk een ervaren bloggenoot! Kern van het verhaal is punt 7: Trek niet zoveel aan dat je topzwaar wordt en je evenwicht verliest!!!En punt 6, zeer teleurstellend:" its false that drinking wine or coffee can keep warm"....)

beter

En dan gaat het gewoon ineens weer een stuk beter.

Zou het komen door de 1 1/2 kilo chocolade die ik net gekocht heb om mee te experimenteren (kerstbonbonnetjes maken),




...of had het wat te maken met het geflirt van die enorm grote, aantrekkelijke, uhm, hoe zeg ik dat politiek correct, meneer van Afrikaanse afkomst? Gewoon een lekkere grote neger dus, no offence!
Zo smooth en handig en snel en soepel als zij het voor elkaar krijgen je binnen 10 seconden 3 complimenten te geven die je nog gelooft ook :-). Dat zie ik een Chinees toch niet zo snel doen...
Heb toch mn telefoonnummer maar niet gegeven.

Maar had wel (binnen)pret.

expatdagje?

Ik weet niet of het een naam heeft.
Baby's hebben in hun eerste paar weken soms een 'regeldagje', waarop ze veel meer of minder eten en slapen dan 'normaal', even uit hun balans zijn.
Ik heb dat ook een beetje, dat uit balans zijn, al een paar dagen. Tot het me gister daagde...zou ik gewoon heimwee hebben?
Ik kan eigenlijk al sinds de vakantie mn draai niet helemaal vinden. Gistermorgen werd ik wakker en leek het me een uitstekend idee om savonds spontaan in een vliegtuig te stappen. Zodat ik vandaag bij een vriendin die 40 wordt kon gaan koffie drinken. En daarna even bij mn zusje op bezoek. Lekker tutten met de meiskes, kleren kopen, naar de AH voor kaas en pepernoten, dat soort dingen.
Jaap zei heel lief dat als ik dat echt wilde, ik dat natuurlijk gewoon moest doen.
Maar dat is natuurlijk geen oplossing. Het is een beetje zoals met mn werk bij de KLM, door de keuzes die je maakt (baan, of in dit geval, ver weg wonen), is het nou eenmaal zo dat je dingen moet missen.

Jaap zei dat hij het ook voelde.
We zijn denk ik echt 'om', we wonen hier nu echt. Het eerste vakantiegevoel is er af, we hebben een prettige woonplek, er is, min of meer, rust in de tent.
En dan ga je thuis een beetje missen, dat moet even een plekje krijgen. Dat we er niet zijn met familieverjaardagen, of afzwemmen. En niet bij eentje niet omdat we toevallig op vakantie zijn ofzo, nee, gewoon, niet. Omdat we hier wonen.
Dat we niet meer precies het wel en wee weten van Ilse en Geertjan, van broers en zussen en hun gezinnen, van onze beste vrienden. Mensen die we vroeger op heel regelmatige basis spraken, hapje mee aten, even belden.
Daar hadden we natuurlijk wel over nagedacht hoor, vantevoren. Het is ook heel logisch dat het opkomt, risico van het vak, zouden mijn ouders gezegd hebben, deze emoties. Maar toch, het lezen in een boekje over ' weg uit Nederland' of het zelf ervaren...

Het hoort erbij. En het zal wel wennen.

Het gaat namelijk gewoon heel goed hier met ons - jullie hoeven je geen zorgen te gaan maken :-).
Gister ben ik iets gezelligs gaan doen met een 'nieuwe' vriendin. Die al 5 jaar hier woont, en ook af en toe van die dagen heeft.(thanks Ans!)
Werk van Jaap gaat erg goed, we genieten van het leven in deze geweldige stad, samen gaan we heel goed en zijn happy en we hebben inmiddels wat nieuwe mensen om ons heen. We zouden het niet anders willen!
Alleen dan dat Nederland misschien wat dichterbij was. Of wat minder tijdsverschil, doe ik het ook voor :-).

Je hoort het van veel mensen die hun leven buiten Nederland hebben: Als we het goede van de twee plekken nou eens konden combineren...
Maar dat is niet zo. Dus heb ik maar een hollands appeltaartje gebakken (voor onze hulp, die vorig weekend Nepalees eten voor ons had meegenomen), en een espresso'tje gemaakt. In een delftsblauw-huwelijkskado-eierdop-kopje.
En ga ik zo aan de administratie en de afwas.
Het is tenslotte geen vakantie.

31 oktober...Ook in HongKong: Halloween!

jeugdsentiment

Vandaag in de Wereldkrant:

" 'Op een onbewoond eiland' is verkozen tot beste kinderen-
voor-kinderenliedje aller tijden. De winnaar werd gisteravond bekendgemaakt in de jubileumuitzending van het programma Kinderen voor Kinderen bestaat 30 jaar. Het winnende lied is van Tonny Eyk en Herman Pieter de Boer."

Kijk, daar wordt ik nou blij van.

"op een onbewoond eiheiheiland....tralalalalalaaaaaa"

(en ja, ik ken de hele tekst nog. Net als ' ik heb zo wa-wa-wa-waanzinnig gedroomd', ' kom je strakjes bij me spelen', 'beugelbekkie-pestbril', 'roken', 'tweedehands jas', ' kerstmis', 'hahaha je vader' en zo nog een paar...)

oude en nieuwe vrienden

Deze week heb ik via skype contact gehad met Moucky. Moucky kwam toen hij 15 was als uitwisselingsstudent naar Nederland en heeft toen bij ons/bij mijn ouders gelogeerd. Ik was toen 3.
Hij is altijd een ' friend of the family' gebleven en al spreken we elkaar heel erg weinig, het was ontzettend leuk zijn stem weer te horen en de afgelopen jaren proberen in te halen. Brengt veel herinneringen boven. Zo veel mensen zijn er niet die weten waar je vandaan komt, die je 'nest ' kennen. Heerlijk en een beetje emotioneel.

Deze week heb ik ook nieuwe mensen leren kennen.
Twee nederlanse mede-expat-sters, die beide ook een blog bijhouden.
Sanne schrijft ook stukjes voor de Wereldkrant, ik kreeg een stukje door haar geschreven doorgestuurd van weer andere nederlandse vrienden die in Portugal wonen, heb via dat stukje haar blog gevonden en zo is het balletje gaan rollen. Dat balletje bracht ons tot heel gezellig koffie drinken en lunchen afgelopen dinsdag.
En Ans, die ik weer via Sanne's blog vond, en bij mij om de hoek woont. Maandagmiddag op de koffie. 't Was ineens al 5 uur. Supergezellig en vanavond gaan we dan ook met medeneming van onze echtgenoten uit eten. Kleine wereld: de man van Ans werkt voor iemand die hiervoor heeft gewerkt bij het bedrijf waar Jaap nu voor werkt...

Gezellig, in elk geval!

Nieuw blog!

Ik ben een tweede blog begonnen!! Met meer recepten, reizen, boeken en ander leuks, in het Engels, mede op verzoek van mn internationale fans :-)

wees welkom @ Swans Place!

Edinburgh-Antarctica-Berlijn-Malediven-HongKong-Hanoi-enz PART II

Dat was me het maandje wel. Of twee maanden. We kwamen er gister achter dat we van de twee maanden die we inmiddels in ons nieuwe appartementje zitten - er zo'n twee weken daadwerkelijk zijn geweest. Maar goed dat we van reizen houden....! September bracht ons naar Nederland voor Jaaps werk, en ik bleef wat langer voor een tourtje Europa om vrienden en familie te zien. Eerst was daar Edinburgh, waar ik Evelyn heb onmoet, een geweldige oude dame die ik van mijn grote Antarctica-reis ken, die op dezelfde dag jarig is als ik en met wie ik met veel plezier bijna 4 dagen in prachtig weer in Edinburgh heb doorgebracht.



Daarna weer een paar dagen in Nederland (weer veeeeeeel te kort!)en vervolgens een weekend in Berlijn, alweer met prachtig weer, schitterende herfstkleuren en het grootste deel van de familie, ingevlogen uit Nederland, HongKong en Israel, bij elkaar. Erg leuk! Een etentje met vrienden van een vakantie van een aantal jaar geleden op de Malediven sloot het Berlijn-weekend op gepaste wijze af.

Met een korte tussenstop in eigen huis om mijn enorme hoeveelheid bagage in te pakken was het de volgende dag tijd om naar Parijs te vliegen (tsja, mn ticket was via Parijs, zonde om dan niet even te stoppen, nietwaar?!?!), waar ik met vriendinnetje Debbie twee superdagen heb doorgebracht vol lekker eten en ' lekkere' winkels. Rozensiroopje (ja, die ene, die die beroemde patissier ook gebruikt!) hier, chocolade gevuld met zoute caramel daar, een pateetje precies van die slager, citron presse in het cafe van de film Amelie, veel kleine taartjes en chocolaadjes, we hebben genoten, twee 'food' liefhebbers bij elkaar!

En daarna weer heerlijk terug naar HongKongHome en echtgenoot (die intussen nog even naar Shanghai was om met minister Eurlings te dineren!), die ik twee weken niet had gezien.

Maarja, een week thuis was wel weer lang genoeg en zo vlogen wij bijna 3 weken geleden naar Hanoi waar Jaap een week heeft gewerkt, en daarna door naar ergens aan de kust bij Hoi An waar we 10 dagen de batterij weer even lekker hebben opgeladen. Ik vond Vietnam weer heel erg leuk!

markt Hoi An


vissersbootjes China Beach


stadsbeelden Hoi An




Waterpoppentheater in Hanoi (filmpje met live muziek!)




Vandaag was het over met de pret. Ik moest de was doen :-)

vandaag aan het strand.....

Na een week heel hard werken (voornamelijk door Jaap) waarbij het woensdagnacht half 4 was voor al het werk af was en er geslapen kon worden hebben wij ons even terug getrokken. In een heerlijk oord ergens aan het strand. Nu het weer nog....

In Hanoi

Work in progress.



Op de markt.







In de keuken.


Na twee dagen lekker relaxen en lezen voor mij, en gister naar de markt met de kok en een kookcursusje in de keuken van ons hotel ben ik vandaag ook ingezet: we zijn hard aan het werk. Wel gezellig zo samen!

Wat een weertje!

Het is ineens heerlijk hier!!

De ergste hitte is er af, de hoogste luchtvochtigheid is ook gezakt, ik kan weer een raam open zetten zonder dat de spiegels beslaan.
Grappig dat tussen de 25 en 30 graden ineens' heerlijk weer' is in plaats van "toch best heet".
En overdag kan met enige regelmaat de airco even uit. Stuk beter...!

Ik ben inmiddels alweer een week hier. En vecht nogsteeds met die stomme vermoeidheid die ik steeds als 'toetje' van de jetlag heb. Maar dat hoort er nou eenmaal bij, blijkbaar. Meneer Hubby heeft daar veel minder last van, of doet alsof, maar werkt hard en is ook moe. Gezellig bankhangen savonds dus!
Maar...we gaan er wat aan doen. Zondag vliegen we samen naar Hanoi in Vietnam, waar Jaap een hele week aan het werk zal zijn. En ik lekker bij het zwembad van het hotel kan liggen, en wat meer van de stad kan gaan zien, vorige keer waren we er maar kort. Na die week vliegen we door naar een veel te lekker oord ergens aan de kust, waar we een week lang plezierig niets gaan doen, behalve een stapel boeken weglezen en lekker bijkomen.
Van de 2 weken vakantie in Australie gaat dit jaar niets komen, maar in dit weekje hebben we enorm veel zin!

met Debbie in Parijs (more to come!)

Especially for all you C&Z-ers...guess where we are..!!!



Part of the bounty...


Please note the rose syrup!

(writing this while eating an olive-oil-and-vanilla macaron from Pierre Herme. The guy is a genius!)

Edinburgh-Antarctica-Berlijn-Malediven-HongKong-Hanoi-Beijing-Shanghai

Oftewel, all over the world for a lot of different reasons.

Gisteravond samen naar Schiphol, (waar , jawel, ons beider vluchten vertraagd werden) Jaap met 35 kilo kaas, pindakaas en wasmiddel onderweg naar HongKong waar hij de komende twee weken respectievelijk werkbezoek heeft uit Hanoi, naar Hanoi moet/zou moeten, maar ook bij minister Eurlings aan tafel verwacht wordt in Beijing en Shanghai.
Mickey met een klein koffertje naar Edinburgh om een vriendin te bezoeken die ze van haar grote Antarctica-reis kent, vervolgens nog ' even ' in Nederland, dan naar Berlijn voor een familieweekend en een etentje met vrienden die ze op de Malediven heeft leren kennen.
Micks terugvlucht gaat via Parijs (waar ze twee dagen stopt voor twee dagen foodshoppen en eten of borrelen met een vriendin uit Australie die in Parijs woont).

Kortom: we zijn weer wereldburgers!

Die het ook heerlijk vonden weer even in Nederland te zijn! Als altijd veel te kort...

Ons nieuwe huisje!

Zo is het geworden in ons nieuwe huisje na enkele bezoeken aan Ikea en G.O.D (Goods Of Desire, een hippe lokale interieur-en-leuke-dingen-winkel).
Want je dacht toch niet dat ze de appartementjes zo gezellig afleveren...?!?! Met wat dingen laten weghalen en wat eigen inbreng (de werkbank naast de keuken,YEY!!, de poefjes, andere kussensloopjes op de bank, wat extra verlichting, onze boekenkasten, de tafel anders neergezet) is het nu een lekker 'thuisje' geworden.

Dat we meteen weer moeten verlaten, we vliegen over 6 uur :-)

Verhuizen.....

rustig en druk

Lieve vrienden,
niet dat we niks weten om over te schrijven of geen gekke of mooie dingen zien op straat. Niet dat het niet zo warm is buiten dat het best fijn is er even lekker over te mopperen op ons blog. Niet dat Mick niet nog een heleboel foto's op haar geheugenkaartje heeft staan waar ze best iets over zou kunnen schrijven.

maar...het is gewoon even heel druk voor ons met werk en verhuizen naar een iets groter appartementje in hetzelfde gebouw en het organiseren van nogal last-minute morgen naar Nederland moeten en daar vandaag pas een werkschema voor krijgen dat ons nauwelijks ruimte laat veel prive-dingen in te bouwen.

Kortom,veel drukte, veel plannen en daarom even rustig op het blog.
Maar niet voor lang, die foto's komen er aan!!

**WHAT?!?!?**would you like for dinner???

Je kan de Muur op!

Vorige week moest Jaap werken in Beijing. Op een vrijdag. Dat betekende dat we er mooi een weekend van konden maken! Donderdagmiddag naar PEK vliegen, Jaap vrijdag werken en Mick wat winkelen. Ik ben in 2004 ook in Beijing geweest en wist dat ik naar de Silkmarket wilde. Flink afdingen, mooie sjaals gekocht. Maar wat is het er veranderd! De markt, die toen nog gewoon (zoals het hoort!) op straat was, was inmiddels ondergebracht in een zes (!) verdiepingen tellend gebouw. Gelukkig heb ik mn mooie pashmina-sjaals wel nog kunnen vinden.

's Middags heb ik me vermaakt met de vreemde, enge en interessante eet-dingen die ze op stokjes verkopen in de 'eetstraatjes'.(schorpioenen (levend), zeepaardjes, zeesterren, grote torren, maar ook in caramel gedoopt kleurrijk fruit en geroosterde mais).Vermaakt met ernaar te kijken, wel te verstaan...







Vrijdagavond was er Peking-eend in een van de oudste restaurants in Beijing, waar oa Henry Kissinger en Fidel Castro ook hebben gegeten. Buiten stonden zeker 100 mensen in de rij om er ook te eten. (toch handig, zo'n kantoor ter plaatse die voor reserveringen zorgt en ons meeneemt!)




Zaterdag: tijd voor the great Wall!!

We zijn naar Mutianyu gereden, iets minder toeristisch dan Badaling waar je vanuit Beijing meestal naar toe gaat. Maar nog genoeg tshirtverkopers!! Met een kabelbaantje naar boven en daar een stuk lopen op DE Muur. Heel erg gaaf. Ook dit had ik al gedaan maar het is wel heel erg leuk om het met je lief te delen!




Zondag wilden we eigenlijk naar de Verboden Stad maar omdat het zomervakantie in China is was het bijna onmogelijk daar naar binnen te komen, twee uur in de rij alleen al voor de kaartjes...dat gaat op de lijst voor een volgend bezoek! We zijn in plaats daarvan naar Tiantan, de Tempel van de Hemel gegaan, gelegen in een prachtig park waar de chinezen aan het relaxen waren met spelletjes, dans en zang. Hele groepen mensen komen samen in de parken om chinese liedjes te zingen, liefst onder een grote poort want dat galmt zo lekker!




De tempelcomplexen zijn prachtig en weer heel anders dan wat we so far in HK gezien hebben.



In de late middag terug gevlogen na een heel leuk weekend!

Nieuw pannetje.

Ja, **blij**!! met mn nieuwe Creusetje.
Nieuwe pan = keuken vol :-)

Kan ik wel weer een hoop andere leuke lekkere dingen maken. De eerste (ossobuco) was alvast goed gelukt.

Lekker huiselijk!