back in HongKong

Heerlijk was het weer, de vakantie. Grondig en vakkundig zijn we doorkneed, gemarineerd in lemongrass, coconutjuice, thaise curry's, enorme regenbuien en hier en daar een zonnetje. We hebben het naburige vissersdorpje gezien, boeken gelezen, gesprekken gevoerd, in ons eigen zwembadje gehangen en zijn heerlijk bijgekomen.

Jaap in actie bij het Thai boxen.


En toen werd het vrijdag,onze een-na-laatste dag.
Jaap ging met een van de andere gasten kayakken. Hadden ze al vaker gedaan, met een begeleider, de mangrovebossen is. Nu gingen ze met zn tweeen 't eilandje rond. Anderhalf, twee uur hooguit, zeiden ze.


Ik had natuurlijk andere dingen te doen, lekker bij het grote zwembad liggen met mn boek!
Na 1 1/2 u kwam Lee terug. Jaap zat vlak achter 'm, zei hij, hij was 'm alleen de laatste 20 min. uit het oog verloren. Ik dacht: ach, die komt wel, grote vent...na 2 1/2 u ging ik eens vragen bij de mannen van het hotel. Niks geks aan hoor, mensen bleven wel vaker zo lang weg. Ik nam mij voor bij 3 uur weg toch te vragen of ze even konden gaan kijken misschien. Intussen trok het dicht en begon het hard te waaien. Hmmmm, niet leuk.

Ik hield de hoek waarvandaan hij moest komen peddelen goed in de gaten. En inderdaad, zo'n 5 minuten voordat ik alarm wilde slaan, kwam hij de hoek om. Achterop een jetski!!!

What happened?? Vlak na het laatste contact met Lee, die daarna de hoek om kayakte, kwam er een grote speedboot langs, die voor golfslag zorgde waardoor Jaap omsloeg. Toen hij bovenkwam was de peddel door de stroming inmiddels meegenomen...tsja, en dan?! Op de kayak klimmen, met de hand peddelen naar de kant, veel golfslag en dan op de rotsen 'gekwakt' worden. Op blote voeten over de rotsen klauteren, kayak veilig de mangrove induwen, op zoek naar mensen...niemand te zien! Wachten op lager water, lopen over vrijgekomen zand naar naburig strandje waar wel strandwachten waren. Die hebben hem een fles water gegeven en achterop de jetski terug gebracht.....
Ietwat beschadigd kreeg ik hem dus terug. Schrammen op zn benen, sneden in zn voeten en handen, en gekneusde ribben.
Best zielig! Het was wel stoer - maar precies genoeg avontuur.

De pijn van die ribbben zette later natuurlijk pas goed door dus we hebben de volgende dag onze frequent flyer punten ingezet om business class terug te vliegen, met wat pijnstillers.(lang leve de punten, lang leve de dyclofenac!) Thuis werd hij steeds dover van het zeewater in zn oren, en is gister hier even naar een medisch centrum (huisarts) geweest. Kwam terug met heerlijk sterke pijnstillers, een flinke dosis antibiotica wegens de vele schrammen, en druppels voor zn oren. Vanmorgen meldde hij dat het al een heel stuk beter gaat gelukkig!

In het vissersdorpje.