We hadden voor de laatste vijf dagen een kamer in het Hyatt geboekt, het hotel waar we al ruim twee jaar naar binnen kunnen gluren (want aan de overkant van de straat), en hebben daar op zondagavond twee van de zes (zes, ja!) koffers heen gesleept, en hebben de overige koffers, het gaten-in-de-muur-vul-spul en de koffiemachine in t badkamertje opgesloten en de deur op slot gedaan. Zo konden de verhuizers er niet bij.(en konden wij elke keer wat meenemen het hotel in. De doorman keek wat bevreemd dat we steeds met nog een koffer aan kwamen ;-) )
Eigenlijk was ons werk wel zo'n beetje gedaan, toen de inpakkers verschenen. Er moesten nog wel allemaal mannetjes komen, om kasten uit elkaar te halen, de stand van de gasmeter op te nemen, dat soort werk.
Jaap was druk met het afhandelen van de belastingzaken, dat moet volledig berekend EN betaald zijn voordat je HK mag verlaten.
Op maandag is alles ingepakt, dinsdag nog de grote kasten uit elkaar en zoefzoef alles (honderddertig kleinere en grote pakken en dozen....honderd-en-dertig!!) de vrachtwagen in. . .
Weg. Leeg appartement. Op heel veel stof na, dat zich stiekem onder het bed had verstopt.
We hebben de gaten in de muren gevuld, het stof vakkundig verspreid/weggeveegd - en hadden vervolgens zomaar tijd!
Alle administratieve dingen waar we wat extra tijd voor hadden ingeruimd waren geregeld, dus konden we zomaar naar de film (elke dag een!), naar Sky 100, het uitkijkdek op 393m in het ICC, het hoogste gebouw van de stad,
en lekker uit eten. Samen, en met Ans en Chiel, als afscheid, bij Hutong. Heerlijk gegeten, maar bah, echt niet leuk om dingen 'voor het laatst' te doen!
laatste keer de deur van ons huisje achter ons dicht trekken.
Op donderdag hebben Ans en ik 'net of er niks aan de hand was', traditiegetrouw gedimsumd.
Daarna lekker nog een beetje shoppen, de wenkbrauwtjes laten doen, een laatste kopje koffie....en toen maar heel snel afscheid genomen om de ander maar niet de traantjes te laten zien - potverdorie zeg. Uit t oog is natuurlijk niet uit t hart maar voor ons allebei valt er wel een heel groot stuk (bijna)dagelijkse gezelligheid weg.
Ja, en toen was het vrijdag. Een grote auto van het hotel (want we pasten niet in een taxi) bracht ons naar de luchthaven. We reden de stad uit en de tranen bleven maar komen - rolden zomaar uit mn ogen.
Wat hebben we hier een supertijd gehad, en wat is het ontzettend snel gegaan. We hebben zoveel gedaan, en nog zoveel meer niet kunnen doen! We gaan de stad, ons huisje, de HK lifestyle maar vooral onze HongKong family ontzettend missen.
Ik denk dagelijks, zeg maar bijna per uur, aan je., Wat doe je nou? Waar ben je nu? Ga je lekker lunchen? Uit het oog is zeker niet uit het hart! Ben erg blij dat je je blog weer hebt bijgewerkt! ;-)
BeantwoordenVerwijderenHele dikke kus!! XXX
Heel begrijpelijk na z'n lange tijd samen!
Verwijderen