hollandse plaatjes

Donderdagavond was ik samen met Jaap naar de film.
Een Nederlandse film.

In het kader van het HongKong Lesbian and Gay film festival draaide hier de film "voor een verloren soldaat" naar het boek van Rudi van Dantzig (de choreograaf). Het boek heb ik gelezen, het ballet heb ik gezien, maar de film kende ik niet. Een paar weken geleden viel mijn oog toevallig op een aankondiging ervan, waarschijnlijk omdat de Nederlandse titel opviel tussen al het Chinees en Engels waar mn hersenen inmiddels zo aan gewend zijn.
En wat was het de moeite waard, het was een prachtige film! Wij kunnen dat in Nederland toch goed, films maken over de tweede wereldoorlog.
Deze film vertelt het verhaal van de jongen Jeroen, die eind 1944 door zijn moeder naar Friesland wordt gestuurd omdat er in Amsterdam niet genoeg te eten is. Hij komt terecht in een Fries vissersgezin. (met een prachtige rol van de voor mij onbekende Freark Smink als vader van het gastgezin). Na de bevrijding krijgt hij een innige vriendschap die uitmondt in een relatie met een Canadese soldaat. Het verhaal is respectvol verfilmd, het verhaal van een eerste liefde. En de beelden en de belichting zijn erg mooi. We hebben vooral genoten van de beelden van het landschap, het IJsselmeer, het licht, kleine stukjes Amsterdam en de klinkertjes op straat in het Friese dorp.
En we hebben, eerlijk is eerlijk, ook erg gegrinnikt om de bar slechte Engelse vertaling in de ondertiteling. Jammer, het halve verhaal ging daardoor voor de rest van de zaal verloren... Wij konden gelukkig bijna alles verstaan - behalve het Fries :-).
Voor mij zat er extra plezier in: de film begint met beelden van repetities van het Nationaal Ballet die het ballet 'voor een verloren soldaat' repeteren onder leiding van de inmiddels volwassen 'Jeroen' uit het verhaal (het boek van Rudi van Dantzig is autobigrafisch).
Plezier 1): ik hou van ballet.
Plezier 2): De volwassen Jeroen wordt gespeeld door Jeroen Krabbe. En op hem ben ik natuurlijk al mijn hele leven verliefd.