nine-eleven

Het is 11 september en het is een beetje vreemd om nu in New York te zijn. Op bijna alle zenders op tv wordt de Memorial uitgezonden, indrukwekkend met het oplezen van de namen van alle slachtoffers, meestal door een familielid en iemand die iets met de wederopbouw te maken heeft (de architect van het monument, een van de tuinmannen van de memorial Garden).
Ik denk dat 9/11 zo'n moment in de geschiedenis is waarvan iedereen nog weet waar hij of zij was toen-ie het nieuws hoorde, net zoals bij de moord op JFK. Ik was aan het werk op kantoor bij de opleidingsafeling van KLM-passage, we zaten de cursussen van het volgende half jaar te plannen, toen het het hoofd van de afdeling binnenkwam met de mededeling: annuleer alles maar voor de komende maanden. Huh?!
Het werd ons al snel duidelijk waarom.

Voor mij is het mn laatste dagje hier. Eerst inpakken, dan nog even lekker naar buiten. En dan zo'n 24 uur onderweg, maar daar denk ik nog even niet aan. Dat is ook niet belangrijk.
Het is mooi dat er op deze manier herdacht wordt in New York. Herdenken is goed en belangrijk. Maar proberen lering te trekken uit het gebeurde en vooruit kijken met een positieve en milde blik is ook belangrijk. En dat is op dit moment in New York nogal controversieel met de plannen voor een cultureel centrum en moskee dicht bij Ground Zero, en een pastoor in Florida die als tegenmaatregel dan maar korans wil gaan verbranden. Hij heeft het letterlijk gezegd, gister: "wij willen niet dat zij daar een moskee bouwen, en zij willen niet dat wij hun bijbel verbranden".
Oh, wat zijn sommige mensen ongelooflijk kortzichtig...