After 2 years of anticipation...

Ik zie me nog zitten, twee jaar geleden aan de tafel/buro in ons 2e appartementje in HongKong. Volop aan het heen-en-weer mailen met mij italiaanse reisvriendinnetje Veronica. Ik ken haar van mijn grote Antarctica-reis van 4 jaar geleden.
We hadden net een mailing gekregen. Over een andere prachtige Antarctica-reis die 'ons' bootje, de russische ijsbreker Kapitan Khlebnikov, zou gaan maken. Over twee jaar. In november 2011.

Jaap zag het aan en zei: waarom doen jullie dat dan niet? " ehm, nou, ja", mutterde ik nog wat. Maar de beslissing was eigenlijk al genomen. Mick zou weer naar de pinguins gaan!
We hebben nog even gekeken of Jaap mee zou kunnen. Maar hij kan niet zomaar zes weken weg van het werk, en zelfs als dat zou kunnen heeft hij niet perse de behoefte om dan een ruime maand naar het ijs te gaan.
Dus de ladies bedachten een slim plan qua hutten, hadden een weekje volop contact met de reisorganisatie, hadden voorlopig voor elkaar wat ze wilden en dachten er verder niet meer zoveel over na. Twee jaar, dat was nog zover weg.

En ineens was het zover, ineens zouden we bijna gaan! Het drie-maanden-voor-vertrek punt kwam voorbij, het punt waarop we nog zonder al te hoge kosten hadden kunnen annuleren. Annuleren? No way!!
En zo kwam het dat het 'ineens' bijna 7 november is. Dan vlieg ik naar Christchurch in Nieuw Zeeland, waar we op 10 november aan boord gaan en vertrekken voor een maand naar het Ross-Sea gebied op Antarctica.

Op 7 december leggen we weer aan, in Hobart, op Tasmanie, Australie. En Veronica en ik hebben dan nog 9 dagen samen op Tasmanie, om met een huurauto rond te rijden en Tasmanie te zien. En te logeren en eten bij Mike en zijn vrouw Chris. Mike kennen we ook van de reis van 4 jaar geleden, hij is een antarctisch wetenschapper die toen op het schip werkte.
Het is bijzonder om te zien dat zoveel mensen van toen nogsteeds contact met elkaar hebben, en erg leuk. We zullen bijvoorbeeld ook in Lyttleton, de haven van Christchurch worden uitgezwaaid door twee dames van de vorige reis. Zij zullen ons ook in Hobart opwachten, omdat zij die dag aan boord gaan voor de echt allerlaatste reis van dit schip.

Deze ijsbreker moet terug naar Rusland om actieve icebreaker-duties weer uit te gaan voeren. Daarbij vaart het op een brandstofsoort die in 2012 niet meer toegestaan is op Antarctica.
Omdat er geen enkel ander schip is die deze routes kan varen (er zijn wel prachtige andere reizen naar Antarctica te maken op ijs-versterkte schepen, voornamelijk vanaf Ushuaia in Argentinie naar het Antarctische Schiereiland), en het daarbij 100 jaar geleden is dat de 'race om de zuidpool' plaatsvond ("One hundred years ago this December, the world waited breathlessly to hear who would reach the South Pole first – the dashing Captain Robert Scott, or the determined Norwegian, Roald Amundsen"  ) ( het was Amundsen, by the way), is het weer een fantastische, unieke reis die ik ga maken.

Onderweg heen en terug komen we op bijzondere, subantarctische eilanden met pinguins en vogels. We zullen researchstations bezoeken. Maar het meest verheug ik me op het ijs, de wijdsheid, de stilte, het licht, de koude lucht. De bezoeken aan de pinguin-rookeries - zo ongelooflijk bijzonder. En aan het bezoeken van de historical huts van de eerste ontdekkingsreizigers op het ijs. Die hutten zijn ook al 100 jaar oud en geven een prachtig beeld van hoe zij zich daar staande hebben gehouden.

We hopen natuurlijk dat we alle onderdelen die gepland zijn ook uit kunnen voeren. De helicoptervluchten, de tochten op het water, tussen de ijsbergen, per zodiak. De bezoeken aan de hutten en de pinguin kolonies. Je bent volledig overgeleverd aan de elementen, het weer, het ijs - en het kan ook zo maar gebeuren, net als op de vorige reis, dat je een week of langer het schip niet af kan wegens weersomstandigehden. Maar stiekem vind ik dat eigenlijk juist zo leuk. Je bent op Antarctica of niet!

Kortom - na veel plannen en m'n ijs-outfitjes opzoeken/meenemen uit NL/wassen/klaarleggen/dingen regelen/na-de-reis-plannen/verzekeringen en ander gedoe doen/nieuw fototoestel kopen enzovoorts, ben ik nu echt aan de laatste dingen op m'n 'to-do' list toe.

Vanaf maandag verdwijn ik even uit beeld. Er is geen of nauwelijks communicatie met het schip mogelijk. Er is geen live internet, geen bereik op de telefoon. Een enkel emailtje kan ik wel ontvangen of versturen, via een speciaal emailadres. Ik zal proberen jullie af en toe via het blog op de hoogte te houden. Ik email naar buuf Ans, zij plaatst het voor mij op het blog. Zonder foto's voorlopig - die kan ik niet verzenden vanaf het schip.
Je bent echt even helemaal weg. Stil. Kou. Prachtig licht. Mooie dieren, leuke mensen, en jezelf.

Jaap is in deze periode 'gewoon' aan het werk. Voor hem gepland staan een reis naar Nederland, en eentje naar Vancouver. Tussendoor is hij in HongKong. Maar zo weinig dat ik denk dat de op voorraad gekookte maaltijden in de vriezer misschien niet eens op zullen zijn.
 Half december ontmoeten we elkaar dan weer. Op de airport in HongKong, waar onze vluchten uit verschillende werelddelen met 3 uur ertussen in zullen landen.

En dan is het ook heerlijk om weer samen naar huis te gaan.