Kyoto's beroemde 'golden pavillion' lag er wat triest bij, in de stromende regen.
Maar ach, het was me gelukt de bus te vinden, dus who cares! Na de tempel ben ik overigens op taxi's overgestapt, niet alleen vanwege de regen maar ook vanwege de wel erg lange rijtijden van de bus - meer dan een uur om bij de tempel te komen. Maar t was warm en droog en amusant in de bus, met vele andere toeristen, Japans en niet-Japans, allemaal op weg naar alweer iets prachtigs.
De tempel zelf vond ik erg mooi. Het park eromheen, mwah, maar dat kan ook met de nattigheid te maken hebben. Het was mij iets te toeristisch gemaakt, maar dit is dan ook de meest bezochte tempel van Kyoto.
Ik heb er een kopje japanse groene thee met een 'japanese sugar cake'gedronken, maar van een theeceremonie was geen sprake. De dames waren erg gehaast, terwijl het er toch niet bepaald druk was. Jammer. Maar de thee was naar behoren schuimig en bitter en het snoepje belegd met bladgoud had in relief het golden pavillion.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten